4.3.05

Una noche con arte

Anit va ser una noche con arte.

Primer anàrem a vore La venganza de Don Mendo al teatre principal. Raul Sender i el seu sèquit aconseguiren les rialles de tot el teatre i, fins i tot, van haver-hi incursions de La vida es sueño a la seua tragicomèdia.

Després, culminàrem la nit amb un gofre de xocolata i nata en el concert de El Arrebato. Vet ací una sinòpsi:
El arrebato
Si no fuera por estas cositas,
si no fuera por estos momentos,
que sentido tendría la vida
si pasamos un kilo de los sentimientos.

No te enfades por esto, mi niña
solo estoy tanteando el terreno,
si te digo te quiero princesa,
es por que lo eres, es porque lo siento.

Tal vez yo nunca he sido un caballero
y el 14 de febrero para mi nunca existió
pero tampoco soy un embustero
y si te digo que te quiero esa es mi unica razon,
debes creerme todo esto que te digo
igual que a ti tambien me late el corazon.

Nena, según mi punto de vista te pasas de lista
sobre mis intenciones, yo no entiendo tus razones
no, no, no voy a devorarte
tan solo quiero poder regalarte
una noche con arte y una mijita de amor.


Hoy la he vuelto a ver
y me ha mirado como ella solo sabe
como no conozco nada.

Hoy la he vuelto a ver
y me ha sonreído despertándome ilusiones
derramando los te quiero de mi alma.

Hoy la he vuelto a ver
y he dudado otra vez
si se lo digo o no se lo digo
si espero un poco más o me decido.

Y dudando, dudando
la duda me ha robado la ocasión
y se me ha ido.

Poquito a poco la voy camelando,
poquito a poco la voy demostrando mi amor
ella que sabe que vive en mis sueños
cuando me ve zarandea su cuerpo

ayayayay!



Y qué le voy a hacer
si el veneno de la música
llevo en mi piel

y qué le voy a hacer
si otra cosa en la vida
yo ya no se hacer,

yo te juro que te adoro, pero...

Búscate un hombre que te quiera,
que te tenga llenita la nevera,

mírame, no ves que soy un músico
que no tiene chuquera
y cuando tengo me la gasto
en una guitarra nueva.

Búscate un hombre que te quiera,
que te tenga llenita la nevera,

mírame, no ves que soy flamenco,
que la calle fue mi escuela
y mi corazón se muere de amor
por la luna llena.

Aunque me duela más que a tí
tengo en la mano los billetes,
debo subir al autobús,
ya me han pitado un par de veces.

Si quieres acompáñame,
pero no me preguntes dónde,
yo siempre voy a la deriva,
donde me llevan los acordes.

1 comentario:

Anónimo dijo...

me das envidia :(
Besitos